Breek is een subtiel-hilarische voorstelling over kwetsbaarheid. Over het ongemak van stilte. Alles op het randje van de gekte. Ze zei: ‘Neem een “breek”, joh. Dat kan hier op de stoeptegel. Hier heb je een hapje gefrituurde sprinkhaan. Verstil de gewoonte, troost die vreemdeling en luister. Het jeukt in je hoofd naar ongehoorde stemmen. Het varken knort je. Laat het barsten en regenen. Druppel en huppel. Breek die hartkorst en gooi je telefoon in het hooi. Bladder af en adem weer.’ (try-out)